Penitencjaria Apostolska pozwoliła i w tym roku, ze względu na trwającą pandemię oraz bezpieczeństwo wiernych, uzyskać odpust zupełny za zmarłych nie tylko w oktawie uroczystości Wszystkich Świętych od 1 do 8 listopada, ale przez cały listopad.

  • Odpust zupełny związany z dniem 2 listopada, ustanowiony na Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych dla tych, którzy pobożnie nawiedzają kościół lub kaplicę i odmawiają tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, może być przeniesiony nie tylko na niedzielę poprzedzającą lub następującą, albo na sam dzień Uroczystości Wszystkich Świętych, ale także na inny dzień listopada, dowolnie wybrany przez poszczególnych wiernych.
  • Odpust zupełny dla osób nawiedzających cmentarz i modlących się, choćby tylko w myśli, za zmarłych przez poszczególne osiem dni, zwykle ustanowiony jedynie na dni od 1 do 8 listopada, dla pożytku wiernych może być przeniesiony na inne osiem dni listopada. Dni te, dowolnie wybrane przez poszczególnych wiernych, mogą być od siebie oddzielone.

Obowiązują przy tym ogólne warunki odpustu zupełnego, którymi są: brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego; stan łaski uświęcającej (bez grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna; odmówienie dowolnej modlitwy w intencji, w której modli się Ojciec Święty. Odpust może być uzyskany tylko jeden raz danego dnia.

Osoby starsze, chore i ci wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuścić domu, np. z racji na zakaz gromadzenia licznych wiernych w miejscach świętych, będą mogły uzyskać odpust zupełny, gdy zachowają duchową łączność z wiernymi, którzy pobożnie nawiedzają miejsca święte oraz wykluczają wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mają intencję, kiedy to tylko będzie możliwe, spełnić trzy zwyczajne warunki (spowiedź sakramentalna, Komunia św. i modlitwa w intencjach Ojca Świętego), odmówią pobożnie modlitwy za zmarłych przed obrazem Pana Jezusa lub Najświętszej Maryi Panny, podejmą medytacyjną lekturę jednego z fragmentów Ewangelii z liturgii za zmarłych, lub też jeśli wypełnią uczynki miłosierdzia poprzez ofiarowanie Bogu cierpień i niedogodności życia.